1. Równanie krzywoliniowej trasy kabla.

W typowych konstrukcjach trasę kabla sprężającego modeluje się za pomocą odcinków prostoliniowych i krzywoliniowych. Odcinek krzywoliniowy stanowi najczęściej parabola drugiego rzędu o równaniu:
![]()
gdzie:
– strzałka paraboli
– długość odcinka paraboli
Obliczając pochodne powyższego równania otrzymujemy:
![]()
![]()
Przy typowych konstrukcjach belkowych trasa cięgien sprężających jest stosunkowo “płaska” tzn. styczna na ogół nie przecina się z osią pod kątem większym niż
, w związku z tym można przyjąć uproszczenie, że krzywizna trasy parabolicznej jest równa
, a ponieważ
otrzymujemy:
![]()
Zatem trasę paraboliczną możemy w obliczeniach aproksymować łukiem kołowym o promieniu
.
Rozważmy teraz połówkę paraboli opisanej równaniem
i wyznaczmy kąt stycznej na końcu rozważanego odcinka
.
![]()
![]()
![]()
zazwyczaj trasę sprężającą dzielimy na połówki zatem podstawiając ![]()
![]()
![]()
2. Wyznaczenie punktu przegięcia na odcinkach przejściowych.

Nad podporami pośrednimi kable przebiegają po trasie parabolicznej o odwrotnej strzałce. Lokalizację punktu przegięcia trasy ustalamy z następujących zależności geometrycznych:
Kąty w punkcie przegięcia obu krzywych wynoszą:
;
. Z warunku ciągłości w punkcie przegięcia
. Za pomocą tej zależności oraz danych w postaci:
wyznaczamy wysokość
oraz
:
![]()
![]()
![]()
![]()
![Rendered by QuickLaTeX.com \[h_2 = \frac{h}{\left( 1 + \frac{b_1}{b_2} \right)}\]](https://grzegorz.czerpak.eu/wp-content/ql-cache/quicklatex.com-c4f7c51ae571ec5469225ec3fa9f5cff_l3.png)
oraz
![]()
